गुर्जी: बंड्या, सांग. मोठेपणी तू कोण होणार?
बंड्या: गुर्जी, मला ना, पंतप्रधान व्हायचंय!
गुर्जी: अरे वा:! बघा रे मुलानो. अशी मोठी स्वप्नं पाहिली पाहिजेत. बरं, बंड्या, सांग पाहू... का वाटतं तुला असं?
बंड्या: गुर्जी, मला ना, इतिहास खूप आवडतो. मला शिवाजी महाराज माहीती आहेत, बाजीप्रभू का कोण, तेही माहिती आहेत, आणि सय्यद बंडापण माहिती आहे. मला पण बाबा कधीकधी बंडा असंच म्हणतात. आणि गुर्जी, ते वेडात दौडले वीर मराठे सात गाणंपण मी ऐकलंय. म्हणून मला पंतप्रधानच व्हायचंय गुर्जी!
गुर्जी: हं... पण वेड्या ते अवघड दिसतंय रे...
बंड्या: का, गुर्जी?
गुर्जी: हे बघ बंड्या, एवढ्या भांडवलावर फार तर, मला मुख्यमंत्री व्हायचंय असं तू म्हणू शकतोस.
बंड्या: पण का गुर्जी? पंतप्रधान का नाही?
गुर्जी: अरे, त्यासाठी आंतरराष्ट्रीय प्रश्न, आर्थिक नीती, सामाजिक समस्या आणि सर्व समाजाचं नेत्ऱत्व करण्याची इच्छा असं बरंच काहीतरी लागतं!
बंड्या: बरं मग गुर्जी. मी आता असंच सांगेन सगळ्यांना, की, 'मला ना, मुख्यमंत्री व्हायचंय!'