मराठी सिनेमा, नाटकं किंवा मालिका पहायला सगळ्यांना आवडतात. त्यातील पतीपत्नी एकमेकांशी खूप प्रेमाने वागतात. एकमेकांच्या मताचा आदर करतात. पतीच्या शब्दाबाहेर असलेली पत्नी (सहसा) कथानकात दाखवत नाहीत. एखाद्या गंभीर कौटुंबिक समस्येवर दोघे मिळून विचार करतात, परस्परांची मते जाणून घेतात.
काही प्रसंगांत, पत्नीला पतीचे मत पटल्याचेही दाखवितात.
काही वेळा, आपली चूक पत्नी पतीसमोर मान्यदेखील करताना दाखवितात.
एका सीरियलमध्ये तर, नवऱ्याचा डायलॉग पूर्ण होईपर्यंत शांतपणे व सुहास्य मुद्रेने तो ऐकणारी बायको दाखवली होती. नवऱ्याने बोलताबोलता केलेल्या विनोदावर ती खळखळून हसते आहे असेदेखील एक दृश्य होते...
साधारणपणे वास्तव आयुष्यातील हरवलेल्या गोष्टी पडद्यावर का होईना, पहायला मिळाल्याने हरवलेल्या क्षणांचे साक्षीदार झाल्याचा आभासी आनंद पडद्यावरच्या कथानकात सापडत असतो. आणि मन भरून येते!
या आनंदाचा मसाला ज्या कथानकात अधिकाधिक, ते नाटक, सिनेमा, मालिका अधिक लोकप्रिय होते.
हे आभासी आहे, वास्तवात असे नसते हे प्रेक्षकांनाही माहीत असते.
तरीही, प्रयोगाच्या सुरुवातीला एक डिस्क्लेमर दाखवतात. 'या कथेतील पात्रे, प्रसंग व कथानकही काल्पनिक आहे, त्याचा वास्तवाशी संबंध नाही, आढळल्यास तो योगायोग मानावा!'
हे डिस्क्लेमर दाखवले नाही तर ते वास्तवाशी संबंधित आहे असे कुणाला वाटेल तरी का?
मग ते दाखविण्याची गरजच काय?
No comments:
Post a Comment